Şiirler

Bir topluma baktım, bir de aynaya
Her ikisinde kendimi gördüm
Niçin geldi insan yalan dünyaya
Bu soruyu önce kendime sordum.

Bu toplum artık akıllanmalı
Zamanı gelince hesap sormalı
Irgat değil artık, insan olmalı
Kula kulluk yapan kimseler gördüm.

Memura, işçiye yüzde üç veren
Fakiri, yedimi daim hor gören
Yan gelip mecliste zevk, sefa süren
Seçimi unutan vekiller gördüm.

Tarlada domates bir lira iken
Çiftçi ağlıyor, sebze çürürken
Akşamları işten eve giderken
Beş liraya satan manavlar gördüm.

Adalet dediğin sözlükte kalmış
Köylü perişan, esnaf bunalmış
Bankadan, faizden bıkmış usanmış
Zenginken fakir olanı gördüm.

Bırak şu ABD yi, uzak dur ondan
İncirlik’i kapat, kov onu oradan
Bunlar hepsi vampir, beslenir kandan
Onlarla kol kola gireni sordum.

Bunlardan dost olmaz, tarih yazıyor
Bize dost görünüp, kuyu kazıyor
Tırlarla teröre yardım yapıyor
Bunları Kuzey Irak’ta gördüm.

Ülkenin haline üzülmek yetmez
Bu gidiş durmadan, bu zulüm bitmez
Sönerse bu ocak bir daha tütmez
Yangına ateşle gideni gördüm.

Ağaoğlu senin bildiğin bunlar
Bilmediğin daha nice oyunlar
Yetkililer artık bizi duysunlar
Seçmene ukala diyeni gördüm.

Mehmet İBRAHİMAĞAOĞLU