Çaykara Makaleler

Bilim, her alanda önemli, olmazsa olmazlarımızdandır. Konusu itibariyle kendine has uygulamaları ve metotları vardır. En önemli yönü de olması gereken acımasız objektifliğidir. Duygusallığa yer yoktur bilimsellikte.
Akademik kimliğin liyakat ve ehliyet tartışmasına açık olması kabul edilemez bir önemdedir. Bir ülkenin geleceğinde, devletin en önemli kurumlarından biri belki de birincisidir Üniversiteler. Ulemanın bozulması ümeraya sirayet ederse, tebaanın akibeti olumsuz sonuçlar doğurur.

Bilim uzmanı sıfatıyla yaşadıklarımdan bahsetmeyeceğim. Kendinden bahsediyor denilebilir. Madem bilimsellik objektiflik gerektiriyor, o zaman ben de şahit olduklarımdan bahsedeceğim:

Duygusallık yok !

Bir tv kanalında doktorasını dışarıda tamamlamış, alanında ülke geleceğine önemli oranda –özellikle savunma sanayii ile ilgili- buluşlarıyla katkı sağlayacak sonuç alan çalışmalarını duyduğumda çok müteessir olduğum bir kıymetli insandan bahsedeceğim. Çocukluğunda Isparta’dan kendisini tanımam benim için ayrıca önemli idi. Kendisine sormadığım için burada ismini açıklamayacağım.
TV Program yapımcısı program akışı içinde kendisine önemli gördüğü hocalarından bahisle sorduğunda, maalesef yabancı bir hocasının ismini vermişti. Sunucu başka yok mu diye ısrar etmesine rağmen, üzülen yüz hatlarıyla yine aynı ismi tekrarlamıştı. Biliyordum çünkü o bir hocasına karşı çok kırgındı. Vaktiyle bir haksızlığa uğramıştı. Babası bana def’atle anlatmıştı onu. Çünkü aileyi etkileyecek düzeyde idi. Açıkça söylemek gerekirse, bir eğitimci olarak bana bir hayli dokundu bu sahne.

Yakinen bildiğim bir başka olay: Yine alanında uzmanlaşmış bir numune öğrenci kendine düşen her safhada başarılarına başarı katarak sınavla elde edilebilecek bütün sonuçları en iyi seviyede tamamlamış. Bu süre zarfında bulunduğu ortamda her kademeden olumlu tepkiler almış ve takdir edilmiş. Sıra tasarruf makamına gelince, duyulan ifade bir başarı hikayesine pes dedirtecek cinsten: Başarılı olman yetmez… Diğer ifadeyi söylemek istemiyorum. Biraz küstahça…
Doktora bitiyor. Ama sen git işine bak deniliyor. Etraftaki duyumlara göre yerine alınan eleman ise, belki de bu adaya öğrenci olacak kadar… Bu sonucu sağlayan sebeplere indiğinizde hiçbir şekilde tatmin olacağınız bir gerekçe bulamazsınız.

Disiplinli, ilkeli, seviyeli, liyakatli olanların, milleti ve memleketine bağlı, milli ve manevi değerlerin sahibi olan kabiliyetleri, kişiselleştirerek uyumlu olma adına adam kayırmaya dönüştürmek, vebalin ötesinde kendi bulunduğu konuma yapılabilecek en büyük haksızlık ve hatadır. Tarih bunu asla affetmeyecektir. Tarihin diyalektiğinde bu anlatımlar ibret dolu sahnelerle mevcuttur. Allah’ın intikam sahibi olduğu da Kur’anda açıkça belirtilmektedir.

Başarı yetmez diyebileceğiniz tek konu vardır: Vatana ihanet. Vatana ihanet, devlet ve millet konuları dışında kimse bu cüretkar davranışlara girme hakkını bulmamalıdır. Bu milletin kurumlarını bu milletin gerçek sahipleri ancak hakkıyla koruyabilir.

Bu yaptıklarınızı bizim adımıza mı yapıyorsunuz ? Yoksa bizden gözüküp bizi aldatıyor musunuz? Lütfen, hiç olmazsa bu konuda açık olun!
Bilimsel çevreler başarının önünün kesilmediği ilkelerle davranmaya ne zaman kavuşacak?

Özellikle adres belirtmeden -genelleme yaparak- söylüyorum, Ey yetkili: Senin bulunduğun yerde hesap vermen gereken bir konumun yok mu? Kendini gizlemeye çalışma. -gocunması gereken gocunsun – Vaktiyle at koşturanların zamanı gelince hesap vermesi bana şu mesajı veriyor:

Devlet mutlaka görür, ama sabırlıdır. Belki biraz geç görür, diyerek teselli buluyorum. Devletime güveniyorum ve bekliyorum.

Elbette bilimsel onuru zedelemeden, sorumluluğun gereğini hakkıyla yapanlara saygı duyuyoruz ve takdir ediyoruz. Allah sayılarını arttırsın.
Haksızlığı, küskünlüğü yaşatmayacak, tarafgirlikten uzak olmaya ne kadar da ihtiyacımız var günümüzde.
Bilimselliğe filimsellik katmayın ne olur!

Bilimsellik, liyakat, hakkaniyet ve adalet lütfen !…
Mehmet GENÇCAN