Çaykara Makaleler

Her yönüyle zengin, zarif ve ciddiyet içerisinde neşe dolu bir  insandı.

Emekli oluncaya dek her gün düzenli olarak tıraşını olurdu. Hacı olunca kısa bakımlı sakalıyla idare etti.

Şık ve temiz giyinmeyi severdi.

Üç milimetre enindeki bıyıklar, bilekte omega saat, eksik olmayan yelek ve kravat ile fiziki görünümünü tamamlayan; tıknaz yapılı, ağır titrek yürüyüşlü küçük büyük herkesin sevdiği insandı.

**

Bulunduğu koşullardan kişisel olarak azami derecede kendini yetiştirebilen, Çaykara’da ama sanki dünyayı dolaşmışçasına bilgi ve görgü sahibiydi.

Hiçbir hareketinde kolay kolay aşırılık bulunmazdı.

**

Eğitim camiasındaki hizmetlerinin yanında: Milletin derdiyle dertlenme, sorunlara çözüm üretme, öğrencilere yardım, ödenmeyen Bağ-Kur ve SSK primlerini halledip maaş bağlamalar…

Dışardan gelen diplomatik siparişleri yerine getirme, kız istemeler, çıkmaz işlerde arabuluculuk…

Kiminin “baba yarısı”, kiminin “ikinci babalık yaptı bana “dediği, hayır, hasenat işlerini zevkle yapan insandı.

**

Bir dönem yüzünün çizgilerinde geçirmiş olduğu rahatsızlıktan dolayı hafif kayma olsa da tertemiz asil ruhunun izleri aksine daha belirginleşmişti.

Yılların, birçok insanın, kendi özel sıkıntılarının, kaderin çizdiği daha nice zorlukların bozamadığı muhabbet ve neşe dolu çehre.

Merhamet ve muhabbet dolu bir kalp…

Allah kendilerine çocuk nasip etmedi, ama onların kalplerine bu boşluğu dolduracak tüm çocukları, Çaykaralıları, Şahinkayalıları yerleştirdi.

Nerede düğün, nişan, hasta, cenaze var, eşi ve kendisi oradaydı.

Hiçbir şeyden ölçüsü nispetinde geri kalmazdı.

Bayramlarda babadan kalma gelenekle, ziyaret ve aşeviydi evleri. Eli açık kibar bir ev sahipliği: Sofra eksik olmaz, yemeden içmeden çıkılmazdı.

Elini öptürdüğünü görmedik.

Manalı, şakalı cümlelerle sizi sorguya çeker. Halinizin anatomisini hemen oracıkta çıkarırdı.

Nasihatlarını kendi evladına, yakınına yapıyormuşçasına yapardı.

Sabah namazıyla her gün sağlığı elverdiği ve köyde kaldığı müddetçe yaya olarak Çaykara’ya inerdi.

Yanından geçtiği mezarlara dua okumadan geçmez. Bazen vefa duygusunun verdiği hisle istikametini değiştirerek, kullanılmayan güzergâhları tercih ederek rahmetli yakınlarının, dostlarının yanına vararak duadan hediyelere boğardı.

Vicdan temizliğinin aksinden, samimiyetinden, duygululuğundan, inceliğinden: Maddi ve manevi ihtiyaçların en yakın ve en samimi dostuydu.

Birçok insan sanki bu adamın göğsüne yaslanmış, o da sanki kollarını yürekle açarak tümünü sarmalamış gibiydi.

Bir çok alanda Yıldız, bir çok kişinin hayalinde gezdirdiği insana Uygundu…

Hayat yolunu; ruhunun, vicdanının sesiyle çizmiş, ruhun ve vicdanın rehberliğinden ayrılmamış bir adamdı “Yıldız Amca”mız.

Ebedi istirahatgahına sağlığına zarar verircesine uğraşıp yapımına büyük gayret sarf ettiği Hurmalık Camii’den uğurlandı.

Bazı insanları yakından tanımalıyız, bazı insanları uzaktan. Yıldız Amcayı ister yakından ister uzaktan tanıyın severdiniz.

Güzel insandı…

Böyle bildik böyle gördük “Yıldız Amca”yı.

Hüzün, rahmet ve dua ile…

Yazan:

Köksal İBRAHİMAĞAOĞLU