Çaykara Makaleler

Bazen yaptuğum ibadetten beyuk keyif alurum. Böyle zamanlarda beyuk bir gayretle ibadetlerumi yerine geturmeğe çalişur, beş vakit nemazı huşu içinde eda eder, etrafuma sevgiyle bakar, elumden gelen maddi ve manevi yardimi yapmaya çalişurum.

Bazen da ben, başka bir ben olur, uzaklaşurum eski benumden. Olurum başka bir ben.

Normalde çok huysuz, titiz, geçimsuz bir insan iken, gevşeturum işleri, boş verur, birçok şeyi ihmal eder gamsuuuz tasasuuz biri olur çıkarum.

**

Gene boyle gamsuz tasasuz, ibadeti seyrekleşturduğum günlerumde; kış güni, kindi mehli köydeyum. Kar da o biçim yağayu.  Geçmişum aşağaki odaya; musafir odasina, yakmişum  sobayi. Ama eyi yakmişum haa! Mubarek yandi mi da ne yanar! Bakamasun oğa, sıcaktan yuzun buruşur. Gerçi eyi da odun yer, osun keyfi da başka oluyu.

Oyyyle..

Soba bi yandan yanayu, bi yandan da kafegadaki çay suyi ğli ğli ğli kaynayu. Arada kafeganun suyi kaynamaktan taşup su taneleri sobanun üzerinde biraz gezinup buhar olup uçayu. Haman biraz su ilavesi… Bi taraftan da uzandum kitap okuyrum…

Haçan çayi demledum, içumden: “Ola eyi demlensun!” dedum da camdan bi sigara molasi verdum…  Keyif ki ne keyif.

Sigaradan son nefesi çektum: “Ola ola uşudum, habole biraz uzanayim, çay da biraz daha demlensun” dedum. Gidiş o gidiş. Daldum uykuya.

**

Haçan uyandum; bi boğalmiş, bi yorgun, bi korku ile uyandum anlatamam size. Dersun taş taşidum, heeer tarafum ağiruyu.

Vakıtsuz uyumayacasun, hele da kindi mehli.

Ama gerip da bi rüya da gördum. Onun da etkisi var tabi.

…

Osun. Anlatayim oni size:

Rüyamda rahmetli mübarek anami göreyirum.

O gül yüzlü güleç anam kadi bi boğalmiş, çehresi kızgun mi kızgun, bi hers ile bana bakayu.

Daha: “Ana nedu bu boğalmişluğun” demeden, deyemeden:

-Kindi ezani çağirdi sen yatayusun!

-Hiç kindi mehli yatilur mi?

-Habu hallarun nedur?

-Niçun nemazuni kılmasun?

-Beynemaz misun sen?

-Kime beyuklenuyusun, Allah’a karşu mi geluyusun hah?

-Sen kime çektun?

-Çabuk atlada kak aptestuni al namazuni kıl!

…

**

Boyle boyle saydi bana

Ben, anami görmekten, onun yaşaduğuni zannetmekten deduğini duyayirum ama; kadi şaşurmiş, sevinmiş, dooonmiş kalmişum.

Anam da zannedeyu dinlemeyurum, saymayurum oni.

Kurban olduğum anam. Halbuki yoook.

Ben sevincumden ne yapacağumi şaaşurdum.

O gene:

-Boğaltma beni.

– Beydoğa eder kuruturum seni.

-Ola etma eylema! Al musafi elune, oku Kuranuni kıl namazuni! Ne kaybedersun? Okumaya okumaya oni da onutacasun.

-Kıl namazuni oku elmişlere bi Yasin ben da takıp edeyim seni.

-E Kitaba raziyisen etma, bak kurutacağum seni!

Tehditlerini savurdukten  sora dayanamadı yalvarmağile:

-Uşağum!, Kurbanum! Aslanum!

-Etma eylema.

-Çok şeyler alacağum sana.

-Helva yapacağum sana.

-Döğa edeceğum sana.

-Çoğeeyrköresun.

-Gökten yağsun yerden toplayasun.

-Tuttuğun altun osun.

…

Mübarek sesi ile döğa ve mükafatlari ile beni ikna etmeğe çalişiyudi.

**

Ola göya bu sefer birden, başladum anam ile tartişmağa, akıl veriyurum ona:

-E ana.

-Muhim olan namazun beni kılmasidur. Oyle derlerya: “Sen nemazi kılacasun o da seni kılacak”

-Nemaz bizi kötülüklerden korumak içun vardur.

-E beni taniyusun. Kime kötülüğüm vardur. Birine bi yanlış mi yapayirum? Elumden gelduğunce herkese eyluk ederum. O yüzden kıldum kılmadum ibadetumde eksuk ettum çok önemli midur?

…

Hacan habole şeyler konuştum anaam biiir kızmağile:

-Suküt! Suküt!

-Huh ha sifat da ha akil! Nerden duyar, nerden okur, nerden oğrenursun bulari bilmem.

-Ola nemaz dinun direğidur!

– Ama heralda direk senun kafana yikıldi. Şeytan yesun kafani heh!

-Allah kimseyi akıldan etmesun!

-Göya da o kadar kitap okudun, okursun, okuyacasun

-Hau kitaplari gören evliya sanur seni.

-Prak prak boşina oğraşma , saçlaruni da fuzuli yere töktun.

-Haçan namazuni kılmasun Kurğani okumasun oteki kitaplari fuzuli yere okuyup ta kendune eziyet etma.

-Hoş sehlukledun sen.

-Hade kak abdestuni al da, namazuni kıl!

-Tamam, taaamam

-Nenun tamami hade kak kıl göreceğum seni.

-Ana tamam kılacağum

Oyle deyerek göya anami oyalamaya çalişiyurum. Lakin ne münkün?

-Bi kere da mushafi al elune da göreyim daa!

…

**

Ey gidi anacuğum ne güzel nemaz kılardi. Hiiiç acele etmezdi.

Acele etmeden yevaaş yevaş, dengeli ve pürüzsüz hareketlerle zevkle abdestini alur nemazini oyle kılardi.

Bi kusuri varidi abdestini alurken ve nemazini kılarken içinden okumayı beceremezdi.

Ama hareketleri rahatça sakin sakin, sanki kenduluğunden akardi. Nemaz kılmak çok kolay gelurdi dışardan ona bakana. Oni gören “Ola ben da ya kılayım” derdi.

Ama beni şeytan prakar mi? Sora kılarum. Falani filani,  oooyle geçu giderdi namaz vakti.

**

Anamun ömri çalışmağile, ibadetile geçti.

Hele nemaz kılanlari çok severdi.

Ben ne çalışmayı ne ibadeti becerebildum. Olmadi

**

Oyyyle uyandum. Ama rüyanun etkisi haaala uzerumde.

Etrafumuma bakındum:

-Ana

-Anaaaa!

Bağırdum. Ses yok.

Yutkundum…

**

Gene gariplandum anami. Ya bi abdest alup namazumi kılayım sora da bi Yasin okuyayım.

Kaktum. Abdestumi aldum namazumi kıldum.

Bağdaş kurup oturdum. Anamun sesi kulağumda hayali gözümün öninde Yasini okudum. Zevk aldum. Dedum: “Bi da Amnerresuliyi okuayim”. Çok severum oni. Sora Elif lam…

Hüzün dolu tat aldum…

Bundan sora da her fursette okuyacağum.

Kendi kendume söz verdum.

**

Rüyada da olsa bir ananın varlığı sesi paha biçilmezdir…